راهنمای خرید اسکیت برد برای مبتدیان و حرفه‌ای‌ها

راهنمای انتخاب اسکیت برد

در انتخاب مناسب اسکیت برد، حتما به تجهیزات جانبی آن نیز توجه کنید. مواردی مانند کلاه ایمنی، زانوبند، آرنج بند و محافظ مچ دست از جمله نکات اصلی خرید اسکیت برد هستند. برای سواری در خیابان، پوشش محافظ سر ممکن است کافی باشد. اما وقتی به رمپ‌های اسکیت برد می‌روید، ایمنی قبل از وقوع حادثه بسیار مهم است. نگران نباشید، فقط یک لحظه تصور کنید که از بالای اسکیت برد سقوط می‌کنید و به زانوها و سر خورده و تعادلتان را از دست می‌دهید. حالا آیا ترجیح می‌دهید کلاه ایمنی داشته باشید یا زانوبند یا هر دو؟!

راهنمای استایل اسکیت برد

اسکیت برد بدون توجه به سطح مهارت شما، می‌تواند یک فعالیت سرگرم‌کننده باشد. وجود استایل‌های متنوعی در اسکیت برد، برای هر نوع فرد، گزینه‌های برتری را فراهم می‌کند. بعد از انتخاب تخته مناسب برای نوع اسکیتی که می‌خواهید انجام دهید، تنها کاری که باقی می‌ماند این است که دنده را بچرخانید و به نقطه مورد علاقه خود ضربه بزنید!

با گذر زمان، افراد می‌توانند سبک‌های اسکیت برد را تغییر دهند. آنها ممکن است تحت تأثیر عوامل مهمی مانند تکامل فرهنگی-اجتماعی، رسانه‌های جمعی، موسیقی، فناوری، سطح مهارت فردی و تأثیرگذاری اسپانسرها قرار گیرند. در ادامه، برخی از محبوب‌ترین سبک‌های اسکیت برد که در سراسر جهان استفاده می‌شوند، آورده شده است.

7 سبک محبوب اسکیت برد

آیا شما تمایل دارید تونی هاوک یا رادنی مولن بشوید؟ ابتدا باید سبک اسکیت بردی که می‌خواهید امتحان کنید را پیدا کنید. روش‌های متعددی برای انتخاب یک اسکیت برد برای سواری به سبک خود وجود دارد. اما در اساس، سبک‌های اسکیت برد به دو دسته تقسیم می‌شوند: اسکیت برد برای انجام ترفندها و نمایش‌های هنری، و اسکیت برد به عنوان وسیله حمل و نقل و جابجایی.

اسکیت برد فری استایل

سبک آزاد یکی از قدیمی‌ترین استایل‌های اسکیت برد است. در دهه 1950، زمانی که موج سواران شرایط مناسبی برای سواری در موج نداشتند، آنها به جایگزینی فکر کردند و تکنیک‌های سواری روی آب را با استفاده از اسکیت برد روی سطح‌های صاف زمین اجرا کردند. ترفندهایی مانند “ollies”، “shove-it” و سواری دستی به تدریج به حرکات چشمگیری تبدیل شدند که در سطح حرفه‌ای و روی زمین‌های صاف اجرا می‌شدند. در دهه‌های 70 و 80، اسکیت‌بازان این سبک، روش‌های فنی، خلاقانه و روانتری را ابداع کردند.

بعضی از ترفندهای رایج در سبک آزاد اسکیت برد شامل “360 Spin”، “Bigspin”، “Butter Flip”، “Fan Flip”، “Handstand”، “M-80″، “Manual”، “Ollie”، “Pogo” و “Shuvit” هستند.

اسکیت برد سبک ورت (Vert)

اسکیت برد سبک ورت یک نوع استایل هوایی است که شامل انتقال اسکیت از سطح افقی به سطح عمودی می‌شود، مانند سوار شدن در شیب، رمپ، نیمه لوله، کاسه (شکل U) و حتی استخر شنا. در دهه 1970، وقتی موج سواران برای شبیه‌سازی سواری در موج، از ترفندهای عمودی روی دیواره‌های استخرها استفاده کردند، سبک ورت شکل گرفت. پرواز در هوا از دیواره عمودی یکی از هیجان‌انگیزترین تجربه‌ها در اسکیت برد است و به همین دلیل، اسکیت برد سبک ورت محبوبیت بیشتری به دست آورد. اسکیت‌بازان حرفه‌ای این استایل را توسعه داده و ترفندهای خاصی را ایجاد کرده‌اند. این سبک ورت در رقابت‌هایی مانند X Games و Maloof Money Cup جایگاه ویژه‌ای دارد.

اسکیت برد خیابانی

اسکیت برد خیابانی، در محیط شهری انجام می‌شود و اسکیت‌بازان از موانعی مانند پله‌ها، نرده‌ها، نیمکت‌ها، دیوارهای کوتاه، میزهای پینگ پنگ سنگی در پارک‌ها و جدول‌های حاشیه خیابان‌ها و میدان‌ها برای اجرای ترفندها و استفاده به عنوان زمین بازی استفاده می‌کنند. این سبک در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 به شهرت رسید و به سطح حرفه‌ای ارتقا یافت. اسکیترها با استفاده از هر نوع اجسام یا سازه‌های مقاوم، تکنیک‌های خود را اجرا می‌کنند. Kickflips، hardflips، Benihana، 5-0 Grind و Backside از ترفندهای رایج در اسکیت برد خیابانی هستند که بیشتر در این سبک اجرا می‌شوند.

پارک اسکیت برد

پارک اسکیت برد به انواع سبک‌های فرعی اسکیت برد گفته می‌شود که در یک محوطه ویژه شامل لوله‌ها، ربع لوله‌ها، نرده‌ها، صندوق‌های سرگرم‌کننده، رمپ‌های عمودی، هرم‌ها، سطوح شیبدار، استخرها، کاسه‌های شکل U، ستون‌های راه‌پله و هر تعداد اشیا دیگر اجرا می‌شود. این پارک‌ها برای اسکیت‌بازان به صورت هدفمند ساخته می‌شوند و علاوه بر قابلیت تطبیق، فضای ایمنی را برای همه فراهم می‌کنند، به طوری که اسکیت‌بازان به دلیل تعدی یا آسیب‌رساندن به اموال عمومی یا خصوصی با مشکل مواجه نخواهند شد.

اولین پارک اسکیت برد در جهان، Surf City در توسان، آریزونا، در سال ۱۹۶۵ ایجاد شد. این پارک اسکیت برد دارای رمپ‌های بتنی بود و تحت مدیریت Arizona Surf City Enterprises بود. اسکیت برد نسبت به سایر ورزش‌های سازمان‌یافته، قوانین و مقررات مشخصی نداشت، بنابراین پارک‌های اسکیت برد نیز بر اساس یک الگوی استاندارد طراحی نشده بودند. آنها به واسطه طراحان به طور خاص برای چالش‌های منحصر به فرد طراحی و ساخته شده بودند.

استایل اسکیت برد کروزر

اسکیت برد کروزر یک نوع سبک اسکیت برد است که سوارکاران بر روی آن برای مدت طولانی بدون توقف سوار می‌شوند و ترفندها را اجرا می‌کنند. لانگ بوردها و کروزرها دارای تخته‌های پهن و فاصله محوری بزرگتری هستند که به اسکیت‌بازان امکان می‌دهد تا با کنترل بیشتر، راحت‌تر، سریع‌تر و به مسافت بیشتری نسبت به اسکیت‌بوردهای معمولی، ترفندهای سرگرم‌کننده را اجرا کنند و مسیرهای خود را بدون هیچ محدودیت هزینه طی کنند.

اسکیت برد آفرود (Off-road)

اسکیت برد آفرود یک سبک اسکیت برد است که برای علاقه‌مندان به ماجراجویی مناسب است و همزمان بسیار سرگرم‌کننده و در عین حال ممکن است خطرناک باشد. در این سبک سواری، استفاده از تخته‌های خاکی بهتر است، زیرا این نوع تخته‌ها به سوارکار امکان می‌دهند کفش‌هایشان را بهتر گیر بیاورند و چرخ‌ها نیز دارای آج ضخیمی هستند که با زمین ارتباط قوی‌تری برقرار می‌کنند. اسکیت برد آفرود معمولاً در زمین‌های ناهموار مانند مسیرهای شنی، دوره‌های BMX، مناطق جنگلی یا مسیرهای دوچرخه‌سواری کوهستان اجرا می‌شود.

اسکیت برد در سراشیبی (Downhill)

اسکیت برد سراشیبی یکی دیگر از سبک‌های غیررقابتی است که برای کسب کنترل و سرعت مناسب استفاده می‌شود. این سبک نیز به عنوان یکی از قدیمی‌ترین انواع اسکیت برد، در دهه ۱۹۷۰ معرفی شد. مانند کروزرها، در این سبک از تخته‌های بلند استفاده می‌شود که طول آنها شبیه به اسکی‌های برفی است. یادگیری و درک مهارت‌های آیرودینامیک، تشخیص سرعت ورودی و همچنین چرخش‌ها و… بهبود توانایی سوارکاران اسکیت در سراشیبی‌ها را تسهیل می‌کند و بسیار مفید و کاربردی است.

تفاوت بین اسکیت برد و اسکیت کفشی در موارد زیر قابل توضیح است:

ساختار و نحوه کنترل: در اسکیت برد، شما بر روی تخته‌ای که به چرخ‌ها متصل است حرکت می‌کنید و با استفاده از هر دو پا می‌توانید کنترل کنید. اما در اسکیت کفشی، شما دو مجموعه چرخ را که به کفش متصل هستند کنترل می‌کنید و برای حفظ تعادل باید پاها را در کنار هم قرار دهید.

ترمز: اسکیت کفشی دارای ترمز است که با استفاده از آن می‌توانید به راحتی حرکت را متوقف کنید. اما اسکیت برد ترمز ندارد و برای توقف، باید پاها را به پهلو بر روی تخته قرار داد که حفظ تعادل و کنترل سرعت را سخت‌تر می‌کند.

حرکات نمایشی: با اسکیت کفشی، شما در انجام ترفندها، پرش‌های معکوس و تکنیک‌های نمایشی آزاد هستید و فقط کنترل پاهایتان کافی است. اما در اسکیت برد، به دلیل قفل شدن در فضای کم تخته، امکان حرکت آزاد پاها وجود ندارد و برای انجام حرکات نمایشی، نیاز به تمرینات مستمر و پشتکار است.

به طور کلی، هر دو اسکیت برد و اسکیت کفشی فعالیت‌هایی هستند که حرکت و حفظ تعادل روی چرخ‌های نورد را شامل می‌شوند. اما در ساختار، کنترل، ترمز و امکان انجام حرکات نمایشی، تفاوت‌هایی بین آنها وجود دارد.

برای انتخاب یک اسکیت برد مناسب، نکات زیر باید مدنظر قرار بگیرند:

• جنس اسکیت: کف تخته اسکیت (Deck) اغلب از چوب افرا ساخته می‌شود و تا 7 لایه دارد. همچنین برای تقویت بیشتر و استحکام قویتر، از موادی مانند پشم و شیشه، انگرتیانه، کولار و خیزران نیز استفاده می‌شود.
• اندازه تخته: انتخاب اندازه مناسب تخته اسکیت برای شما بسیار مهم است. اندازه تخته باید با اندازه پا و قد شما سازگاری داشته باشد. تخته برد بزرگتر به شما استحکام و پایداری بیشتر، اما منعطفی کمتر را می‌دهد. تخته برد کوچکتر برعکس استحکام کمتر، اما منعطفی بیشتری دارد.
• محور‌ها (Trucks): محور‌ها نقش مهمی در عملکرد و حساسیت تخته اسکیت دارند. باید مطمئن شوید که محور‌ها مناسب و قابل تنظیم هستند و از جنس مقاومی ساخته شده‌اند.
• چرخ‌ها (Wheels): چرخ‌ها نیز باید با ترکیبی از سایز، جنس و سختی مناسب انتخاب شوند. چرخ‌های بزرگتر سرعت بیشتری را ارائه می‌دهند، اما منعطفی کمتری دارند. چرخ‌های کوچکتر برعکس، سرعت کمتر و منعطفی بیشتری را به شما می‌دهند.
• استانداردها و برندها: در انتخاب یک اسکیت برد مناسب، به استانداردها و برندهای معتبر توجه کنید. برندهای مطرح و معتبر، اسکیت بردهای با کیفیت و قابل اعتماد را تولید می‌کنند.
• بودجه: از پیش تعیین کنید که چقدر می‌توانید برای خرید اسکیت برد هزینه کنید. قیمت‌ها معمولاً بر اساس کیفیت و ویژگی‌های محصول متغیر است.

با در نظر گرفتن این نکات و مشورت با فروشنده‌های متخصص، می‌توانید یک اسکیت برد مناسب با سلیقه و توانایی خود را انتخاب کنید.

محدودیت وزن در استفاده از اسکیت برد در حدود رسمی تعیین نشده است، اما کیفیت تخته اسکیتی که شما خریداری می‌کنید می‌تواند تأثیرگذار باشد. تخته اسکیت بورد با جنس افرا در حدود 220 پوند (100 کیلوگرم) وزن را تحمل می‌کند. همچنین، برخی از چرخ‌های قوی و با دوام اسکیت برد محدودیت وزنی تا 250 پوند (113 کیلوگرم) را دارند.

توصیه می‌شود با اندازه کفش خود، عرض تخته اسکیت بورد را تطبیق دهید. اگر شما اندازه کفش مردانه 40 تا 43 دارید، می‌توانید با عرضی در محدوده 19 تا 20.5 سانتیمتر شروع کنید. اگر کفش شما اندازه 44 یا بیشتر است، توصیه می‌شود تخته اسکیت بوردی با عرضی بین 20.5 تا 22 سانتیمتر انتخاب کنید.

در کل، اسکیترهایی که ترفندهای ضربه‌زنی، لبه‌های بلند، میله‌های تخت و ترفندهای فنی را دوست دارند، معمولاً تخته‌های با عرض باریک (20 تا 21 سانتیمتر) را ترجیح می‌دهند. افرادی که اسکیت بورد را بر روی کاسه‌های بزرگ، ریل‌های دستی یا اسکیت روی شکاف‌ها و پله‌های بزرگ بازی می‌کنند، معمولاً با یک تخته بزرگتر (21 تا 23 سانتیمتر) راحت‌تر هستند. تخته‌های با عرض بزرگ نیز برای استفاده به عنوان وسیله نقلیه در مسیرهای طولانی بسیار مناسب هستند زیرا یک سطح استوای پایدار و راحت‌تر را به فرد ارائه می‌دهند.

مهم است به یاد داشته باشید که تجربه اندازه‌گیری انواع مختلف را برای یافتن اندازه مناسب برای خودتان امتحان کنید. هیچ قاعده دقیقی در مورد اندازه تخته اسکیت بورد وجود ندارد و تنها اولویت‌ها و سلیقه شخصی شما در انتخاب صحیح مهم است.

در فدراسیون اسکیتبرد، اسکیت بردهایی با پهنای 7 تا 9 اینچ و طول 28 تا 33 اینچ به عنوان استاندارد قابل قبول محسوب می‌شوند.

چرخ‌های اسکیت بورد در اندازه‌ها و اشکال متنوعی وجود دارند که برای هر سبک بازی و مدل تخته اسکیت مناسب هستند. چرخ‌های بزرگتر دارای سرعت چرخش بیشتری هستند و حرکت آسان‌تری را فراهم می‌کنند. اندازه معمول این چرخ‌ها حدوداً بین 65 تا 90 میلی‌متر است. چرخ‌های کوچکتر معمولاً در اسکیت بردهایی استفاده می‌شوند که سطح تخته را به زمین نزدیکتر می‌کنند و برای شتاب دادن به حرکت کمتری نیاز دارند. این چرخ‌ها اندازه‌ای حدوداً بین 48 تا 54 میلی‌متر دارند. همچنین، جنس چرخ‌ها نیز در مقدار سختی متفاوتی وجود دارد و اغلب از پلی‌یورتان ساخته می‌شوند. چرخ‌های سخت‌تر دارای سرعت بیشتری هستند، در حالی که چرخ‌های نرم‌تر به دلیل ایجاد اصطکاک بیشتر با زمین، سرعت کمتری دارند.

دو عدد یاتاقان (بلبرینگ) روی محور زیر تخته برای هر چرخ اسکیت بورد نصب می‌شوند. این بلبرینگ‌ها از جنس استیل، نیترید سیلیکون و سرامیک ساخته می‌شوند و با استفاده از تکنولوژی پیشرفته تولید می‌شوند. مقیاس مشخص شده برای هر یاتاقان (1، 3، 5، 7 و 9) فقط نشان‌دهنده میزان استقامت آن است و هیچ تأثیری بر کیفیت، دوام و یا سرعت اسکیت بورد ندارد. اندازه استاندارد برای یاتاقان، قطر 22 میلیمتر، ضخامت 7 میلیمتر و کالیبر داخلی 8 میلیمتر است. به طور کلی، بلبرینگ‌های اسکیت بورد باعث آسان شدن چرخش چرخ‌ها و توزیع یکنواخت نیرو می‌شوند.

استحکام تراک یا تیغه

دو عدد تیغه به تخته اسکیت متصل می‌شوند که به طور عمومی از آلیاژ فلزهای مقاوم ساخته می‌شوند. این تیغه‌ها وظیفه اتصال چرخ‌ها به اسکیت بورد را برعهده دارند. این دو پایه نگهدارنده از جنس فولادی از زیر تا کف اسکیت بورد پیچیده شده‌اند و به عنوان فرمانی عمل می‌کنند که به شما اجازه می‌دهد به سمت راست یا چپ حرکت کنید. اجزای تشکیل‌دهنده تیغه شامل موارد زیر می‌شوند:

• اَکسل (میله): این میله بلند در مرکز تراک قرار دارد و چرخ‌ها و بلبرینگ‌ها به دو طرف آن نصب می‌شوند.
• هَنگر: این قطعه فلزی که میله چرخ‌ها از وسط آن عبور می‌کند، وظیفه فرمان‌پذیری اسکیت بورد را از همین نقطه بر عهده دارد.
• کینگ پین: این پیچ اصلی تراک است که اجزا و قطعات مختلف را به هم متصل می‌کند.
• پایه تراک: این پایه، کلیه قطعات تیغه را در بر می‌گیرد و با استفاده از چهار عدد پیچ و مهره، از زیر به اسکیت بورد متصل می‌شود.
• بوشینگ: (اطلاعات مربوط به بوشینگ در متن ارائه نشده است)

به طور کلی، تیغه‌ها یا تراک‌ها با استفاده از این اجزا، استحکام و پایداری لازم را فراهم می‌کنند و به چرخش صحیح چرخ‌ها و توزیع یکنواخت نیرو کمک می‌کنند.

بوشینگ‌های استاندارد

بوشینگ‌های استاندارد مورد استفاده در تخته‌اسکیت‌ها به شکل استوانه‌ای طراحی شده‌اند و از جنس پلاستیک مقاوم ساخته می‌شوند. سطح سختی آنها قابل تنظیم است و بسته به وزن و نوع استایل بازیکن، می‌توانند انتخاب شوند. بوشینگ درون پیچ کینگ پین تیغه قرار می‌گیرد و میزان سفتی این پیچ تا حدی نرمی یا سفتی بوشینگ را قابل تنظیم می‌کند. وظیفه اصلی بوشینگ، ایجاد نرمی در چرخش اسکیت بورد است. هرچه بوشینگ سفت تر باشد، مقاومت بیشتری در چرخش اسکیت بورد ایجاد می‌کند، در حالی که یک بوش نرم به اسکیت بورد چرخشی راحت‌تر می‌بخشد.

نوار گریپ

نوار گریپ یک قطعه مخصوص است که بر روی تخته اسکیت قرار می‌گیرد. این نوار دارای سطحی با دانه‌های کوچک است و از مواد لاستیکی محکم ساخته شده است. استفاده از نوار گریپ جلوی سرخوردگی و لغزش پاهای اسکیت‌سوار روی تخته را می‌گیرد و همچنین برای ایجاد چسبندگی مناسب است.

میزان شیب تخته اسکیت

در دو طرف انتهای تخته اسکیت، بخشی به نام “شیبدار” وجود دارد که به سمت بالا خمیده شده است. این شیب بیشتر حرکات چرخشی، مانورهای پرش از موانع و پریدن از ارتفاعات را برای اسکیت‌سواران راحت‌تر می‌کند و افراد حرفه‌ای که کنترل بیشتری بر تعادل حرکتی خود دارند، از تخته‌اسکیت با شیب بالاتر استفاده می‌کنند. اما برای افراد مبتدی مناسب است که از تخته‌اسکیت با شیب کمتر شروع کنند تا در حفظ تعادل خود مهارت پیدا کنند و سپس به ترفندها و تکنیک‌های پیشرفته بپردازند. تخته‌اسکیت‌ها در سه نوع شیب کم، متوسط و زیاد در دسترس هستند.