در این مقاله قصد دارم درباره عمل کاشت یا پروتز عضله با استفاده از سیلیکون با شما صحبت کنم.
در طی دهه‌ای که به صورت جدی دنبال دنیای بدنسازی بوده‌ام، همیشه افرادی بوده‌اند که با کارهای عجیب و غریب، من را به تعجب واداشته‌اند. 😳
اما باید اعتراف کنم که هیچ موردی به اندازه کاشت یا پروتز عضله تا به حال باعث شگفتی من نشده است.
مطمئناً با انجام عمل جراحی سینه که در بین خانم‌ها متداول است، آشنایی دارید. همان اصول برای کاشت عضله نیز به کار می‌روند.
بالاخره، جراحان عزیز پلاستیک یک راه جدید دیگر برای درآمدزایی ابداع کرده‌اند!
عضلاتی که در حال حاضر با استفاده از این روش کاشته می‌شوند، شامل جلو بازو، پشت بازو، شکم، ران، کول، سینه، باسن و عضله چهار سر ران هستند.
به نظر می‌رسد دیگر برای عضله سازی نیازی به رفتن به باشگاه نیست! کافی است به مطب یکی از این پزشکان محترم مراجعه کنید و درخواست کاشت عضله در مناطق مختلف بدن خود را بدهید. 🧐
اصول اولیه کاشت عضله یا پروتز عضله عبارتند از:
من اصلاً قصد ندارم تقصیر را به پزشکان بیندازم، چرا که این روش برای بهبود شکم و باسن ابداع نشده است. در واقع، پزشکان پلاستیک یک روش درمانی بسیار موثر را برای افرادی که دچار تحلیل شدید عضلانی هستند یا بخشی از عضله خود را به دلیل تصادف از دست داده‌اند، توسعه داده‌اند.
با قرار دادن این پروتزهای سیلیکونی در بدن، پزشکان قصد دارند تا مشکلات زیبایی این افراد را حل کنند. (با تشکر از زحماتشان 🙏)
اما در همین میان، یک گروه از افراد معتقدند که می‌توان از این فناوری برای ساختن بدن عضلانی استفاده کرد!
این در حالی است که در گذشته، هنگامی که به باشگاه می‌رفتیم، همه استفاده از استروئید، سینتول و سایر داروها را محکوم می‌کردند. حتی مجلات بدنسازی جرات نداشتند یک مقاله درست و حسابی در این زمینه منتشر کنند.
اما امروزه، همه می‌دانند که افرادی که در مسابقات بدنسازی جهانی شرکت می‌کنند در مقطعی از زندگی ورزشی خود از استروئیدها یا سایر داروها استفاده کرده‌اند. من خودم در باشگاه شاهد استفاده از سینتول یا روغن بوده‌ام. قهرمان بدنسازی فلکس ویلر، به استفاده از روغن اعتراف کرده است. او می‌گوید که از روغن برای بخش‌های خاصی از بدنش که دچار کمبود بودند، استفاده کرده است.
اما در مقابل فردی مانند والدر سگاتو داریم که در استفاده از روغن زیاده‌روی کرده و به یک جانور عجیب تبدیل شده است. (می‌توانید به مطلب درباره بدنساز منفورترین دنیا نگاه کنید)
نمی‌خواهم کار فلکس ویلر را تایید کنم، اما او حداقل یک ساختار عضلانی پایه داشت و برای اینکه بتواند در رقابت‌های بدنسازی بماند، از کمی روغن استفاده کرده است. اما هر کسی که تصویر والدر سگاتو را مشاهده کند، کاری که او انجام داده است را تایید نمی‌کند!
من به این موضوع اشاره کردم تا به ریشه مشکل پی ببرید. شاید ورود دستکاری‌های مصنوعی در بدنسازی از همین استفاده از موادی مانند سینتول آغاز شده باشد؟
احتمالاً افرادی که تنبلی می‌کنند و نمی‌خواهند وزنه بزنند، به خود گفته‌اند که عمل جراحی لیپوساکشن (کشیدن چربی‌ها) زیر نظر پزشک، راه بهتری است؟!
قبلاً درباره شل شدن پوست به دوستم جواد اشاره کرده بودم که برای عمل جراحی هزینه کرده بود. در آن مطلب توضیح دادم که فردی مانند او چاره‌ای ندارد.
چند سالی است که برای افرادی که عضلات شکم خود را تقویت کرده‌اند اما همچنان دچار چربی شکمی هستند، روش لیپوساکشن به کار می‌رود تا چربی‌های دیواره شکمی را بیرون کشیده و به سرعت از دست آنها خلاص شوند.
باز هم تاکید می‌کنم که با این کار موافق نیستم، اما حداقل می‌توان گفت که: شخص دارای عضلات بوده و می‌خواهد به جای رژیم غذایی، با تمرینات اینتروال و هوازی و … با کمک لیپوساکشن، زودتر از شر چربی‌ها خلاص شود.
اما فرض کنید که شما عضله شکم ندارید و به پزشک مراجعه کرده‌اید و از او می‌خواهید که برای شما عضله شش تکه یا حتی هشت تکه درست کند. خوب، کدام کار به نظرتان مسخره‌تر است؟!
حالا سوالی که باید پرسید این است که این موضوع قرار است تا کجا ادامه پیدا کند؟ آیا اعمال جراحی کاشت عضله، در دهه‌های آینده به روند اصلی بدنسازی تبدیل خواهد شد؟ آیا باید دیگر با بدنسازی خداحافظی کنیم؟
جاستین جدلیکا یا عروسک کن؟
جاستین جدلیکا یکی از افرادی است که از این نوع عمل‌های خاص انجام داده است. اگر همین‌طور به تزریق سیلیکون ادامه دهد، در آینده‌ای نزدیک، میزان سیلیکون در بدن او بیشتر از مقدار عضلات خواهد بود.
اطلاعاتی که ما داریم نشان می‌دهد که این فرد تاکنون بیش از ۴۹۰ عمل جراحی انجام داده است و تقریباً هیچ‌کدام از عضلات شکم، بازو و پشت بازو، سینه، باسن و سرشانه متعلق به خود او نیستند!
این فرد به گونه‌ای پیشرفت کرده است که حتی دست به تولید سیلیکون زده و از این راه به درآمدزایی مشغول است. به گونه‌ای که تصور کنید حتی می‌تواند شکل عضلات را هم سفارشی‌سازی کند!
باید راستش را به افرادی که به دنبال این نوع عمل‌ها هستند، به نوعی حق بدهم. چرا که این روش به آنها اجازه می‌دهد که دیگر نیازی به رفتن به باشگاه، رژیم غذایی، برنامه تمرینی، عرق ریختن و حتی خوردن نداشته باشند!
فقط کافی است که یک جیب پر پول داشته باشید و با مراجعه به مطب یک جراح پلاستیک، تمام آن چیزهایی که همیشه آرزویشان را داشته‌اند، در طی چند عمل جراحی بدست آورند.
اما مسئله این است که مقصر کیست؟
حتی نگاه کردن به عکس‌های این مطلب باعث می‌شود هر کسی دست به قضاوت کردن این افراد بزند. شاید چند سال بعد، افرادی که باشگاه می‌روند، به دلیل عدم نیاز به جراحی‌های پلاستیکی، به شماره عجیب و غریبی خواهند رسید.
مطمئن هستم که برخی از شما دوستان، پزشکان را به عنوان مقصر این موضوع می‌دانید و به خودتان می‌پرسید: آیا برای کسب درآمد، آنها باید این کارها را انجام دهند؟!
شاید حق با شما باشد. اما در نهایت، پزشکی که جراحی را انجام می‌دهد، نباید به خودش بگوید: من دارم چه هیولایی را تولید می‌کنم؟
اگر با داستان فرانکشتاین آشنا باشید، باید بدانید که “فرانکشتاین” نام دکتر بود، نه نام هیولای بی‌چاره‌ای که ساخته بود. راستش را بخواهید، من نگران افرادی مثل جاستین جدلیکا نیستم، بلکه بیشتر نگران بچه‌هایی هستم که همین الان به باشگاه می‌روند. چرا که جاستین جدلیکا فقط به منظور به دست آوردن زیبایی و رفع مشکلات روانی خودش این کارها را انجام می‌دهد، اما ما که به باشگاه می‌رویم و زیر وزنه‌ها تمرین می‌کنیم، علاوه بر به دست آوردن زیبایی و تناسب اندام، از درد و رنج و زحمتی که در طی این فرایند تجربه می‌کنیم، لذت می‌بریم
رفتن به باشگاه پس از یک مدت، به یک عادت تبدیل می‌شود و بخشی از زندگی روزمره ما می‌شود. اما برخی از ما که خسته شده‌ایم و می‌خواهیم یک راه حل میان‌بر را امتحان کنیم، می‌توانیم مانند تجربه استفاده از داروها، این روش را نیز امتحان کنیم.
تاکنون به مسئله رقابت‌های حرفه‌ای بدنسازی اشاره نکردم. همه می‌دانیم که در این رقابت‌ها از استروئید استفاده می‌شود و گاهی هم روغن به قسمت‌های ضعیف بدن تزریق می‌شود. اما آیا ورود پروتز عضلانی به عنوان یک شیوه جدید در رقابت‌ها پذیرفته خواهد شد؟
آیا طرفداران بدنسازی که با استفاده از استروئید، به دنبال قهرمانانشان هستند، با استفاده از پروتز عضلانی نیز به دنبال قهرمانانشان خواهند بود؟
شما چه نظری دارید؟ آیا اگر وجود پول برای انجام چنین کاری داشتید، از این فناوری استفاده می‌کردید؟
نظرات کاربران